در لندن در سال ۲۰۰۳ آنتونی ام. پرکس که متخصص زنان است، توضیح تشریحی در مورد استون‌هنج (بنای ماقبل تاریخ در انگلستان) ارائه کرد.

او در مقاله‌ای که در یک مجله پزشکی منتشر شد نوشت: «استون‌هنج به‌طور نمادین می‌تواند نمایان‌گر روزنه‌ای باشد که طبیعت، گیاهان و حیواناتی را که مردم باستان به آنها وابسته بودند به دنیا می آورده است. او پیشنهاد کرد که می‌تواند “فرج انسان را با کانالِ تولدی در مرکز آن” به تصویر بکشد.

فرضیه فرج، یکی از نظریه‌های بی‌شماری است که پیرامونِ استون‌هنج که حدود ۴۵۰۰ سال پیش ساخته شده تکثیر شده است. با اینکه این بنا تقریباً همزمان با ابوالهول و هرم بزرگِ جیزه ساخته شده، اما ما اطلاعات بیشتری در مورد آن مکان‌های مصری داریم. دانش ناقص انسان ها در مورد استون‌هنج آن را به معمایی تبدیل کرده است که اکنون بخشی از هویت آن است.

برخی از افراد معتقد هستند که این بنا یک ماشین حساب نجومی و رصدخانه‌ای است که به تعیین حدود فصول کمک می‌کند. برخی دیگر استون‌هنج را مکانی برای شفا می‌دانند. نوعی مکان ماقبل تاریخ که میزبان انبوهی از زائران بوده است. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ تصور می‌شد که این مکان دیدنی مملو از قدرت‌های جادویی و عرفانی است و به همین خاطر به نقطه‌ای برای هیپی‌ها و جشنواره‌های فضای باز تبدیل شد.

استون‌هنج همچنین بسیاری از نظریه‌های حضور منشأ بیگانه را به خود جلب می‌کند که ناشی از این باور است که احتمالاً انسان‌ها نمی‌توانستند آن ساختارها را به تنهایی ایجاد کنند. بر اساس این نظریه‌ها، استون‌هنج توسط فرازمینی‌ها ساخته شده است و در واقع یک سکوی فرود برای فضاپیماها است.

دانش ناقص در مورد هدف ایجاد استون‌هنج که در دشتی در جنوب انگلستان ساخته شده به بخشی از هویت این بنا تبدیل شده است. همان‌طور که باستان‌شناس و نویسنده‌ای به نام ژاکتا هاکس در سال ۱۹۶۷ اظهار داشت: «هر عصری، دارای استون‌هنجی است که سزاوارِ کشف است.»

سخنان هاکس بر روی یک متن دیواری، در داخل نمایشگاهی در موزه بریتانیا با عنوان “دنیای استون‌هنج” بازتولید شده است. این نمایشگاه تلاش می‌کند تا با تمرکز بر اکتشافات اخیر و قرار دادن آن‌ها در موزه، رمز و رازِ پیرامونِ بنا را در بریتانیا، ایرلند و شمال غربی اروپا قبل، حین و پس از ساخت استون‌هنج کاهش دهد.

نیل ویلکین، که متصدی ارشد نمایشگاه است گفت: «استون‌هنج مکان مهمی بود که مردم به آن‌جا می‌رفتند تا به‌عنوان یک جمع با هم باشند. او این مکان را ترکیبی بین یک تالارِ شهر و یک کلیسای جامع توصیف کرد که در آن مردم به دلایل مذهبی و اجتماعی با هم صمیمی می‌شدند. او درباره راز استون‌هنج افزود: «ما می‌خواهیم از آن فضاها عقب‌نشینی کنیم و به دنیایی واقعی نگاه کنیم.»

این نمایشگاه با معرفی سازه‌ای که قبل از استون‌هنج به بازدیدکنندگان نشان داده می‌شود آغاز می‌شود: دایره‌ای سنگی که حدود ۵۰۰ سال قبل در همان نقطه ساخته شده بود که به گفته باستان‌شناسان یک گورستان بود. این ساختمان با ستون‌های سنگی آبی بزرگ ساخته شده بود که هر کدام از آن‌ها از وِلز، بیش از ۲۰۰ مایل دورتر منتقل شده بودند و برای دفن اجساد سوزانده شده استفاده می‌شدند. تاکنون بقایای ۱۵۰ تا ۲۰۰ مرد، زن و کودک در آن‌جا پیدا شده است.

قطعه‌ای از سنگ آبی که به احتمال زیاد در ساختمان آن گورستان استفاده شده و همچنین برخی از محتویات گورهای ۵۰۰۰ ساله از جمله سنجاق‌های استخوانی که برای بستن کفن‌ها استفاده می‌شود در موزه بریتانیا به نمایش گذاشته شده است.

پنج قرن بعد، استون‌هنج، همان‌طور که می‌شناسیم با استفاده از برخی از آن سنگ‌های آبی موجود و همچنین بیش از ۸۰ سنگ مرتفع “سارسن” ساخته شد. سنگ‌های سارسن، توسط چکش های سنگیِ مدور کوبیده و شکل داده شده‌اند که نمونه‌های متعددی از آن‌ها اخیراً کشف شده و در نمایشگاه به نمایش گذاشته شده‌اند. هر سنگ سارسن حداقل به ۱۰۰۰ نفر برای حمل آن در مسافت ۱۵ مایلی نیاز داشت. طبق اطلاعات به دست آمده، این روند چندین نسل طول کشیده و در نتیجه بسیاری از آن‌ آدم ها کشته و معلول شدند.

یکی دیگر از اکتشافات اخیر درباره استون‌هنج نشان داد که برخی از زائرانی که به ساخت استون‌هنج کمک کرده اند، در “دورینگتون والز” (Durrington Walls) (که یک سکونت‌گاه نزدیک به این بنا است و در قله خود حدود ۱۰۰۰ خانه موقت داشته است) اقامت داشتند. یک ویترین در نمایشگاه پر از استخوان‌های خوک و قطعات سنگ چخماق و سفال بوده که نشان‌دهنده شلوغی آن شهرک است.

منبع: Atlas Obscura

جنیفر وکسلر که یکی دیگر از متصدیان نمایشگاه است گفت که شاید مردم به‌صورت فصلی به آن‌جا می‌آمدند تا روی مراحل پایانی استون‌هنج کار کنند. آن‌ها جشن می گرفتند، خوک بریان می‌کردند و کباب درست می‌کردند.

مایک پارکر پیرسون که استاد دانشگاه لندن است و اکتشافات مهم مربوط به استون‌هنج از جمله شهرک دورینگتون را انجام داده است گفت: «استون‌هنج در زمان کاهش شدید جمعیت و پراکندگی ساخته شد.» او توضیح داد که روستاهای کمی در آن‌جا وجود دارد. (اگر وجود داشته باشند) و جامعه در تلاش برای ایجاد حس اتحاد و همکاری در بین اعضای خود بوده است. او گفت؛ استون‌هنج که در محل یک گورستان باستانی ساخته شده است “یادبود خاطرات” و “بیان وحدت” بود که مردم را به دنبال یک تلاش مشترک گرد هم می‌آورد. با این حال او گفت: «مردم نمی‌خواهند توضیح این بنا به این سادگی باشد.»

پارکر پیرسون افزود: «یک بار یک وزیرِ دولت به من گفت که کاری که ما انجام می‌دهیم مایه شرمساری است. زیرا ما از وجود راز غافل شده‌ایم و توضیح به این سادگی، اتفاقات وحشتناکی برای تعداد بازدیدکنندگان است.» همچنین او گفت: «بخش عمده‌ای از این رمز و راز استون‌هنج به این واقعیت مربوط می‌شود که تا زمانی‌که رومی‌ها ۲۵۰۰ سال بعد وارد انگلستان شدند «نوشتن» وجود نداشت. بنابراین هیچ تاریخ مکتوبی از استون‌هنج و افرادی که آن را ارائه کردند وجود ندارد.

 

مقاله مرتبط پیشنهادی برای مطالعه: فناوری مبتکرانه ای که به اینکاها قدرت بخشید

 

 

ویلکین، که متصدی است گفت: «مردم انگلستان ماقبل تاریخ نیز هیچ‌گونه نمایشی از پیکره‌های انسانی به جا نگذاشتند. آن‌ها نگرشی تقریباً پنهانی نسبت به دین خود داشتند. شاید این نگرش به قصد «حذف دیگران از آن» بود. بنابراین اعمال معنوی آن‌ها نیز غیرقانونی است.»

تکنولوژی ممکن است به زودی به حل برخی از اسرار کمک کند. تجزیه و تحلیل ایزوتوپ‌های پایدار که به معنی اتم‌هایی است که دارای نوترون‌های اضافی یا مفقود هستند برای مطالعه استخوان‌ها، مینای دندان و باقی‌مانده‌های غذا روی گلدان‌ها و جاهای دیگر استفاده می‌شود تا مشخص شود که یک شخص در آن زمان چه می‌خورده و چقدر جابه‌جا شده است. ویلکین توضیح داد که مینای دندان حاوی نوعی رکورد شیمیایی از شرایط آب و هوایی و زمین‌شناسی است که یک فرد در آن بزرگ شده است. همین مورد به باستان‌شناسان این امکان را می‌دهد تا بررسی کنند که مردم چقدر از محل تولد خود سفر کرده‌اند و بتوانند نقشه مهاجرت و حرکت آن‌ها را ترسیم کنند. همچنین بینشی در مورد رژیم غذایی آن‌ها به باستان‌شناسان می‌دهد.

مطالعه aDNA یا DNA باستانی نیز روابط ژنتیکی بین افراد را مشخص می‌کند. دو نفر که با اشیاء سرامیکی شبیه به هم دفن شده‌اند اکنون ممکن است به‌عنوان برادر و خواهر شناخته شوند. این قبرها که شروع به نشان دادن روابط خانوادگی می‌کنند اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند.

ویلکین درباره راز استون‌هنج گفت: «این واقعاً دانش مردم را نسبت به افرادی که بناهایی مانند استون‌هنج را ساخته‌اند و آن‌چه می‌توانیم درباره آن‌ها بگوییم تغییر خواهد داد.» او همچنین اضافه کرد که: «این مورد می‌تواند منجر به تجدیدنظر در برچسب دوره استون‌هنج از پیش از تاریخ به «تاریخ اولیه» یا صرفاً روشی برای روشن شدن تاریخ شود.»

ویلکین گفت: «تکنولوژی جدید می‌تواند نحوه تفسیر ما از اشیاء را به روشی بسیار مهم تغییر دهد. نمایشگاه‌هایی مانند این در ۱۰ یا ۲۰ سال آینده بسیار بسیار متفاوت خواهند بود.»