مطمئناً این آلبوم فقط یک انفجار لذت‌پرستانه نخواهد بود

هنگامی که هفتمین آلبوم انفرادی بیانسه، “رنسانس” ، در روز جمعه وارد بازار بشود، متوجه خواهیم شد که باهوش‌ترین سوپراستار پاپ در شش سال گذشته چه چیزی برایمان درست کرده است و آیا او هنوز هم قدرت توقف جهان (استعاره از یکی از آهنگ های اخیر بیانسه) را دارد یا خیر.

آوریل 2016 بود که بیانسه از آخرین آلبوم انفرادی خود، “لیموناد”، رونمایی کرد.

بیانسه علاوه بر ارائه موزیک های التقاطی در لیموناد، با ارائه ویدئوهای پیچیده، مخاطبان خود را با شایعات (به نظر می‌رسید که اشعار، خیانت همسرش، جی زی را آشکار می‌سازد) و پیامی اجتماعی (شعر و تصاویری که در مورد مبارزات تاریخی زنان سیاه پوست آمریکایی بود) به هیجان آورد.

او با ترکیب ترانه سرایی، سینما، خاطره بازی، سیاست و بازاریابی، در سطح بسیار بالایی از کیفیت، توانایی های پاپ را به عنوان یک هنر کامل، یا حداقل به عنوان یک رسانه داستان سرایی غنی، یک بار دیگر ثابت کرده بود.

بیانسه پس از آن کاملا ناپدید نشد.

یک اجرای باشکوه کوچک،  یک آلبوم رپ دوست داشتنی که با همسرش ساخته شد، و یک موسیقی متن/فیلم بسیار بلندپروازانه شیر شاه، همه در چند سال گذشته وارد بازار شدند.

مقاله مرتبط پیشنهادی برای مطالعه: بهترین آلبوم های سال ۲۰۲۱

 

 

بیانسه همچنین زمان خود را صرف ساختن یک امپراتوری لباس و بزرگ کردن سه فرزند کرد. با این حال طرفداران، رویای آلبوم انفرادی دیگری را در سر می پرورانند، زیرا آلبوم های انفرادی مهم ترین و ماندگارترین آثار بیانسه هستند. از این آلبوم ها تک‌آهنگ‌های کلاسیکی مانند «خانم‌های مجرد (حلقه‌اش را بگذار)» و «دیوانه عاشق» بیرون آمده اند. این آلبوم ها نوآوری‌هایی مانند “یک صفحه غافلگیرکننده”، آلبوم تصویری و عبارت I wake up like this را رایج کرده‌اند.

با این حال، سال 2016 زمان زیادی پیش بود – آیا بیانسه هنوز هم مانند گذشته اهمیت دارد؟

TikTok و استریم کردن موزیک ها، باعث بیشتر دردسترس شدن افراد مشهور و محبوبیت زودگذرتر از همیشه شده است. شخصیت مشهور و سلطنتی بیانسه مسلماً با وضعیت رایج هنرمندان جدید که با گرفتن فیلم سلفی در حمام خود پاداش دریافت می کنند، سازگار نیست.

اما غیبت فعلی چهره‌هایی مانند بیانسه – دقیق، ظریف و ناشناخته – دقیقاً همان چیزی است که آلبوم جدید او را به چشم‌اندازی جذاب تبدیل می‌کند. علاوه بر این، او می‌داند که چگونه هنری بسازد که هم مناسب لحظه‌اش باشد و هم آن را به جلو سوق دهد. نزدیک به دو دهه است که آلبوم‌های او کمتر برای پخش در رادیو طراحی شده‌اند و بیشتر بر گفتگوهای فرهنگی تاکید می کنند.

او در این زمان ممکن است قصد داشته باشد که افراد را وادار به حرکت بدن خود کند. با قضاوت از سرنخ‌هایی که او تاکنون منتشر کرده است، موسیقی البوم “رنسانس” تاریخ فرهنگ رقص را روایت می‌کند، از دیسکوها گرفته تا رِیو و شاید حتی موسیقی‌های جاز دهه 1920. تک‌آهنگ اصلی «روح من را بشکن» به شدت در چارت  Hot 100 باز پخش شده است. تیتراژ آهنگ‌های هنوز منتشرنشده آلبوم “رنسانس” شامل اسطوره‌های رقص مانند دونا سامر، گریس جونزو نیل راجرز است.

با این حال مطمئناً این آلبوم فقط یک انفجار لذت‌پرستانه نخواهد بود. موسیقی بیانسه به دلیل مضامین سنگین، آوازهای پر شخصیت و مهارت او در کنار هم قرار دادن سبک ها، متمایز است.

«روح من را بشکن» سبک رپ، سبک هاوس و موارد دیگر را در یک حماسه چهار دقیقه‌ای درباره فرسودگی شغلی، کار و انعطاف‌پذیری ترکیب می‌کند.

او با تمرکز بر موسیقی رقص، یکی از اشکال هنری را که به سیاه‌پوستان و سایر جوامع حاشیه‌نشین کمک کرده است در طول نسل‌ها بقا و رشد کنند، مورد توجه قرار می‌دهد. او همچنین برای “رها کردن” در زمان‌های پرتنش ادعا می‌کند. بیانسه در اینستاگرام نوشت: «قصد من این بود که با این آلبوم یک مکان امن، مکانی بدون قضاوت ایجاد کنم». “مکانی برای رهایی از کمال گرایی و تفکر بیش از حد.” چه کسی در سال 2022 به چنین مکانی نیاز ندارد؟