ترک همیشگی رسانه های اجتماعی: تلاش برای کسب رضایت فالوورها

زمانی که به موضوع ترک همیشگی رسانه های اجتماعی فکر می‌کنم جمله کریسی تیگن (Chrissy Teigen) که یکی از پاور یوزرهای (power user) توییتر است به خاطرم می‌آید، این جمله او که در آخرین توییت عذرخواهی‌اش نوشته شده است هنوز از سرم  بیرون نرفته. کریسی که کمتر از یک ماه پیش اعلام کرده بود برای همیشه پلتفرم توییتر را ترک می‌کند اخیرا دوباره به این پلتفرم برگشته است.

او در توییتر خود از کورتنی استودن (Courtney Stodden) که یک شخصیت رسانه‌ای است عذرخواهی کرد زیرا استودن او را متهم کرده بود که در 16 سالگی  به صورت آنلاین او را مورد آزار قرار داده است.

تیگن هفته گذشته خطاب به 13.6 میلیون دنبال کننده خود نوشت: «من به خاطر کارهایی که در گذشته انجام می‌دادم ناراحت و خجالت زده‌ام. من یک ترول (Troll: شخصی که برای جلب توجه کاربران اینترنت مطالب توهین آمیز منتشر می‌کند) متزلزل بودم که به دنبال جلب توجه بود.

 به‌خاطر رفتاری که داشتم شرمنده و کاملا خجالت زده‌ام اما این‌ها قابل مقایسه با حسی که کورتنی به خاطر کارهای من داشت نیستند.» این بخش ربط چندانی به موضوع ترک همیشگی رسانه های اجتماعی نداشت اما بخش بعدی این توییت بود که در ذهن من ماند: «من خیلی تلاش کردم که باعث خوشحالی شما شوم تا به این شکل من را دوست داشته باشید و اینکه باعث ناامیدی شما شده‌ام برای من تقریبا غیرقابل تحمل است.» 

احساس مردم نسبت به رسانه‌های اجتماعی

مسئله عمیقی در مورد اعتراف تیگن درباره تلاش زیاد برای «محبوب شدن» وجود دارد که بر اساس نوشته‌های نویسنده بولو بابالولا (Bolu Babalola): «با تلاش برای تبدیل شدن به یک آدم خوب فرق دارد.»

بیشتر افرادی که در رسانه‌های اجتماعی فعالیت دارند با فوق ستاره‌هایی که سعی می‌کنند مخاطبان زیادی جذب کنند و در عین حال انتقام‌های عجیب و شرورانه خود را مدیریت کنند فرق دارند. اما شکست تیگن در ترک کردن سایتی که باعث می‌شد احساس وحشتناکی پیدا کند (و تلاش بی شرمانه او برای (محبوبیت پیدا کردن) که به شکل قابل توجهی اثر معکوس داشت) نشان دهنده احساس بسیاری از مردم نسبت به رسانه‌های اجتماعی به ویژه در طی این یک سال اخیر است.

همه‌گیری بسیاری از ماه‌های ارزشمندی که می‌توانستیم زندگی واقعی را همراه با عزیزانمان تجربه کنیم از ما ربود و باعث شد بیشتر از همیشه برای برقراری ارتباط با اجتماع به اینترنت وابستگی پیدا کنیم. پس چطور مردم آماده ترک همیشگی رسانه های اجتماعی هستند؟

sara kurfeb. منبع: unsplash

ترک همیشگی رسانه های اجتماعی: وابستگی به فضای آنلاین

زمانی که در طول یک دوره وحشتناک تنها هستید و نمی‌توانید برای دیدن خانواده یا دوستان خود در کشور یا در سراسر جهان سفر کنید، گروه‌های چتِ واتس اپ و تماس‌های تصویری Zoom تبدیل به ابزارهایی حیاتی می‌شوند.

اما وابستگی زیاد به تلفن همراه هزینه‌ هایی هم دارد.

ما مجبور شدیم تقریبا به صورت کاملا آنلاین اجتماعی شویم و این به معنای این است که اکثر ما خیلی بیشتر از مقداری که تمایل داریم در مورد عقاید سیاسی همسایه‌ها و همکلاسی‌های قدیمی خود اطلاعات داریم؛ دیگر لازم نیست به مهمانی‌های مخفیانه و خانگی و سفرهای سوال برانگیزِ آن‌ها در طول همه‌گیری اشاره کنیم.

البته با افزایش عادت “دوم اسکرولینگ” (doomscrolling) رسانه‌های اجتماعی به سلامت روان ما هم آسیب زده‌اند.

شاید از رسانه‌های اجتماعی برای سرزنش کردن بی احتیاطی‌های دیگران در دوره همه‌گیری استفاده کرده‌اید و شاید هم خودتان رفتار سرزنش آمیزی نشان داده و خودتان را شرمنده کرده‌اید. شاید این موارد برخی از دلایلی باشند که مردم آمادگی ترک همیشگی رسانه های اجتماعی را پیدا کرده‌اند.

رسانه‌های اجتماعی اجازه نمی‌دهند فراموش کنید

در عین حال قابلیت‌های رسانه‌های اجتماعی که امکان مشاهده مطالب قبلی را فراهم می‌کنند بخش‌هایی از گذشته را برای ما یادآوری می‌کنند که ممکن است خجالت آور یا دردناک باشند.

برای مثال فیسبوک عکسی از شما و دوستتان در یک کلاب را نشان می‌دهد که مربوط به سال پیش است، هر دو شما در این عکس بدون ماسک هستید و نگرانی از بابت بیماری ندارید، با دیدن این عکس با یادآوری وضعیت روزهای قدیم احساس ناراحتی به شما دست می‌دهد. گوشی آیفون شما به یادتان می‌آورد که زمانی با کسی ازدواج کرده بودید که حالا دیگر با او ارتباط ندارید، یا قبلا عقایدی داشتید که حالا از آنها خجالت می‌کشید. به این ترتیب کاملا منطقی است که بعضی از مردم تصمیم گرفته‌اند دیگر کاری با رسانه‌های اجتماعی نداشته باشند.

ترک همیشگی رسانه های اجتماعی: آسیب‌های ناشی از اشترا‌ک‌گذاری بیش از حد

لیدیا ام (Lydia M) یک خانم 28 ساله ساکن پراویدنس رود آیلند می‌گوید: «بعد از پایان همه گیری، برخی از اطلاعات شخصی که در مورد سلامتی افراد افشا شد و خشونت سیاسی سال 2020، من از این‌که اطلاعات زیادی در مورد خودم به اشتراک گذاشتم پشیمان شدم. اطلاعاتی مانند آسیب‌های روحی، جزئیات مربوط به سلامت روانی، محل زندگی، عقاید و ایده‌های سیاسی‌ام. من قبلا دیده‌ام که چطور از این اطلاعات علیه مردم استفاده می‌کردند و احتمالا حالا هم این کار را انجام می‌دهند.

 این اولین بار بود که متوجه شدم اطلاعاتی که در فضای آنلاین به اشتراک می‌گذارم می‌‌توانند به صورت بالقوه و حتی از نظر فیزیکی به من صدمه بزنند. این ترسناک است.» این‌ها همه از دلایلی هستند که مردم به فکر ترک همیشگی رسانه های اجتماعی می‌افتند.

لیدیا یکی از بیش از 100 نفری است که به پرسشنامه جدید BuzzFeed در مورد چگونگی تغییر عادات ما در استفاده از رسانه‌‌های اجتماعی در دوره همه‌گیری جواب داده است.

عکاس: nathan dumlao. منبع unsplash

اطلاعاتی که به اشتراک می‌گذارید می‌توانند برای شما خطرناک باشند 

رسانه‌های اجتماعی می‌توانند مضر باشند

جو رمز (Jo Ramz) که یک فعال لاتینکس (Latinx)، مادر و صاحب یک کسب و کار کوچک در لس آنجلس است می‌گوید: « ترامپ و رسانه‌های اجتماعی و زندگی در یک منطقه به شدت محافظه‌کار باعث شدند در تابستان سال 2020 تا مرز خودکشی پیش بروم»

«وقتی در حال کار بر روی مشکلات مربوط به تبعیض در رسانه‌های اجتماعی بودم (سفیدپوست‌ها سعی داشتند مردم محروم جامعه را تحت سلطه بگیرند) بین من و یک گروه فعال شکاف ایجاد شد و این دیگر ضربه آخر بود»

حدود ماه نوامبر سال 2020 بود که جو 37 ساله تمام حساب‌های خود را در رسانه‌های اجتماعی حذف کرد. این نمونه‌ای از ترک همیشگی رسانه های اجتماعی است. جو می‌گوید: «من واقعا حس خوبی در این مورد دارم.»

ترک همیشگی رسانه های اجتماعی: جنبه مثبت ماجرا

ساراتوگا شفر (Saratoga Schaefer) که در زمینه ترک نوشیدنی الکلی و سلامت روانی در میلواکی فعالیت می‌کند می‌گوید: «همین‌طور که رشد و تغییر می‌کنیم متوجه می‌شویم که مستندسازی زندگی خودمان در رسانه‌های اجتماعی می‌تواند مانند شمشیر دو لبه باشد. کاملا می‌توانید ببینید که چقدر پیشرفت کرده‌اید اما این ویژگی رسانه‌های اجتماعی می‌تواند باعث برانگیختن احساساتی مانند پشیمانی و نوستالژی شود.»

شفر در کنار ذکر دلایل ترک همیشگی رسانه های اجتماعی جنبه مثبت اشتراک‌گذاری نقاط عطف شخصی را هم در نظر می‌گیرد و می‌گوید آن‌ها تابستان گذشته در مورد عدم مصرف الکل در طول یک سال پست می‌گذاشتند.

آنها می‌گفتند «من واقعا به این افتخار می‌کردم و می‌دانم میزان مصرف الکل و مشکلات مربوط به سوء مصرف الکل در دوران همه گیری افزایش یافته است»

به مسیر پیش رو نگاه کنید

«دوست دارم مردم بدانند که اوضاع می‌تواند بهتر شود» اما آن‌ها مراقب بودند عکس‌هایی که نشان دهنده شخصیتی که حالا می‌خواهند داشته باشند نیستند را آرشیو کرده و پست نکنند. آن‌ها می‌گفتند «این شامل عکس‌های مربوط به روابط عاشقانه گذشته، دوستان بد و عکس‌هایی از خودمان در حالت مستی یا نوشیدن می‌شود. باید این عکس‌ها را در جایی که به آن تعلق دارند یعنی در گذشته بگذاریم و این کار به شکل قابل توجهی باعث توانمندسازی ما می‌شود. حالا زمان آن است که به مسیر پیش رو نگاه کنیم»

آنها قصد نداشتند گذشته خود را فراموش کنند اما به حرف‌های خود این را هم اضافه کردند که: «من نمی‌خواهم (گذشته‌ام) مثل یک گردنبند نفرین شده دور گردنم بپیچد.»

احساس گناه از اشتراک‌گذاری مطالب

سولی (Sulé) که در آفریقای جنوبی زندگی میکند یکی دیگر از افرادی است که تصمیم به ترک همیشگی رسانه های اجتماعی گرفته است. او برنامه‌های فیسبوک و اینستاگرام را از گوشی خود حذف کرد اما پروفایل‌های سولی هنوز در این برنامه‌ها وجود دارند.

او در مورد سال گذشته گفت: «من بعد از فارغ‌التحصیلی برای اولین بار سر کار رفتم، به یک شهر جدید نقل مکان کردم و با دوست پسرم وارد رابطه شدم. هیچ یک از این موارد در رسانه‌های اجتماعی پست نشدند. من ترجیح می‌دهم برای جلوگیری از قضاوت شدن توسط دیگران و (جلوگیری از ایجاد این احساس که از سایر دوستان مجازی‌ام عقب‌تر هستم) بیشتر زندگی‌ام را به‌صورت خصوصی نگه دارم.»

حتی یک آپدیت ساده از روال زندگی هم ممکن است شبیه به یک رقابت به نظر برسد؛ برای مثال کار چه کسی بهتر است؟ خانه چه کسی بزرگ‌تر است؟ خانواده چه کسی زیباتر است؟

ترک همیشگی رسانه های اجتماعی: شک و تردید

اخیرا پست یک آپدیت ساده از روال زندگی (به جای اینکه سعی کنید به بقیه ثابت کنید چه زندگی شاد و باحال و سرگرم کننده‌ای دارید) جذابیت خود را از دست داده است.

مارک سیلی (Mark Seeley) یک نیویورکی 35 ساله که شک داشت خبری در مورد خانه‌ای که در شمال ایالت نیویورک همراه با همسرش خریده است را به اشتراک بگذارد یا نه می‌گوید: «با وجود اتفاقات ناراحت کننده و آشفتگی‌هایی که در سال 2020 رخ داد به رخ کشیدن موفقیت‌هایی که کسب کرده بودیم در فضای آنلاین عجیب به نظر می‌رسید.» درنهایت آن‌ها این خبر را در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشتند اما مراقب فریم عکس‌های خود بودند.

عکاس:prateek katyal  منبع:unsplash

شاید روال عادی زندگی در طول سالی سرشار از فقدان زیادی بی اهمیت به نظر برسد 

بی‌اهمیت بودن مسائل عادی

بسیاری از پاسخ‌دهندگان به پرسش‌نامه ما گفتند از اشتراک گذاری هرگونه خبر خوبی به‌طور کل اجتناب کرده‌اند زیرا نگران بودند که در طول سالی سرشار از فقدان این مسائل زیادی بی اهمیت به‌نظر برسند. همچنین آن‌ها ترجیح می‌دادند مورد قضاوت دیگران قرار نگیرند. 

نانسی میراندا (Nancy Miranda) ۲۹ ساله که ساکن شهر هانتینگتون بیچ در کالیفرنیا است گفت: «در حال حاضر یک سال است که با دوست پسرم رابطه دارم. ما درست قبل از شیوع کرونا از طریق برنامه بامبل (Bumble) با هم آشنا شدیم و آخر هفته قبل از شروع قرنطینه با هم سر قرار رفتیم. آن زمان خانه‌های ما یک ساعت با هم فاصله داشت. در طول دوره قرنطینه هم من مخفیانه بیرون می‌رفتم و با ماشین خودم را به شهر او می‌رساندم. رابطه داشتن موضوعی است که تا قبل از شروع همه‌گیری در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذاشتم اما به خاطر مخفیانه بیرون رفتن احساس گناه می‌کردم و می‌دانستم دنبال کننده‌هایم من را قضاوت می‌کنند. در حال حاضر ما با هم زندگی می‌کنیم اما من هنوز هم این موضوع را در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک نگذاشته‌ام.» بنابراین ترس از قضاوت شدن یکی دیگر از دلایل ترک همیشگی رسانه های اجتماعی است.

ترک همیشگی رسانه های اجتماعی: انتشار اطلاعات نادرست 

افراد دیگری مانند اشلی اف (Ashley F) 35 ساله که در کنکتیکت زندگی می‌کند به خاطر این‌که متوجه شده‌اند «پلتفرم های رسانه های اجتماعی کاری به جز انتشار اطلاعات نادرست انجام نمی‌دهند» در مورد زندگی خود چیزی به اشتراک نمی‌گذارند (در این مورد اشلی فرزند دوم خود را باردار است).

او نوشته است: «راستش تازگی فیسبوک را حذف کرده‌ام زیرا نمی‌خواهم بخشی از سازمانی باشم که فقط منافع خودش را در نظر می‌گیرد و به هیچ وجه مسئولیت تاثیری که بر روی این سیاره می‌گذارد را برعهده نمی‌گیرد.»

در وهله اول بسیاری از مردم در حال بررسی این موضوع بودند که اصلا چرا باید چیزی در رسانه‌های اجتماعی پست کنند.

مری پیاسکوفسکی (Mary Piaskowski) از کنزینگتون، مریلند اخیرا برای تحصیل در مقطع دکتری قبول شده است. او خبرهای مربوط به این موضوع را در فضای آنلاین به اشتراک نگذاشت و در مورد دلیل این کارش گفت: «به نظرم افرادی که در رسانه‌های اجتماعی فعالیت می‌کنند دیگر به من یا زندگی ام اهمیت نمی‌دهند» او در مورد ترک همیشگی رسانه های اجتماعی اضافه کرد: «من از ماه فوریه در اینستاگرام فعالیت نداشته‌ام. اگر قبلا بود به محض اینکه قبول می‌شدم این اطلاعات را به اشتراک می‌گذاشتم و همان‌طور که تعداد لایک ها بالا می‌رفت تا چند روز به پستم زل می‌زدم.»

عکاس: Robin worrall. منبع unsplash

مردم می‌خواهند خودشان رویدادها را تجربه کنند

در دوره‌ای که به نظر می‌رسد تا زمانی که هرچیزی از یک گشت و گذار معمولی در بعدازظهر گرفته تا یک رویداد مهم در زندگی اگر در فضای آنلاین به اشتراک گذاشته نشوند (و با دوپامین ناشی از لایک‌ها و اشتراک‌گذاری‌های آن پست پاداش داده نشود) انگار اصلا آن اتفاق در دنیای واقعی هم رخ نداده است، بسیاری از افراد دوست دارند خودشان این رویدادها را به عنوان پاداش خود تجربه کنند.

ترک همیشگی رسانه های اجتماعی زندگی کردن در لحظه

در ادامه به یکی دیگر از دلایلی که مردم قصد ترک همیشگی رسانه های اجتماعی را دارند می‌پردازیم. زندگی کردن در لحظه  خیلی سخت است زیرا بسیاری از ما تمایل داریم روزهای‌مان را ثبت کنیم و گوشی‌ها و برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی هم مدام جنبه‌هایی از گذشته ما را دوباره به ما نشان می‌دهند.

گرچه بعضی از پاسخ‌دهندگان گفتند از دیدن پیام‌های یادآوری رسانه‌های اجتماعی خوشحال می‌شوند (یکی از شرکت کنندگان در مورد کامنت دوست داشتنی از طرف مادربزرگ مرحومش صحبت کرد و گفت «او خیلی بامزه بود!») افراد دیگر احساسات پیچیده‌تر و منفی‌تری نسبت به این یادآوری‌ها داشتند.

دیدن نسخه‌هایی از خودمان که مربوط به 5 یا 10 سال گذشته هستند ممکن است ناجور باشد، به همین دلیل هم بسیاری از پاسخ دهندگان همه پست‌های قبلی خود را پاک کرده بودند. اشلی برک (Ashlee Burke) از بوستون گفت به خاطر این‌که عکس‌هایش خجالت‌آور بوده‌اند آلبوم قدیمی فیسبوک خود را خصوصی کرده است، نه به خاطر این‌که در این عکس ‌ها فعالیت غیرقانونی یا چیز دیگری وجود داشته است. «مگر اینکه خجالت آورترین نوجوان روی زمین بودن غیرقانونی محسوب شود.»

یادآوری گذشته دردناک

اما برخی از عکس‌های قدیمی می‌توانند بیشتر از این‌ها دردناک باشند. بروک جنسن (Brooke Jensen) 23 ساله که در کانادا زندگی می‌کند گفت: «هرازگاهی پیام‌هایی در مورد رویدادهای خاصی که در گذشته و زمانی که دچار اختلال خوردن بودم دریافت می‌کنم و این‌ها به من یادآوری می‌کنند که چه مسیری را برای بهبودی طی کردم و چه پیشرفت فوق العاده‌ای داشتم.»

او در مورد ترک همیشگی رسانه های اجتماعی می‌گوید: «به‌نظر من این مانند خیلی چیزهای دیگر هم یک نعمت است و هم یک نفرین… بله این موفقیت من را نشان می‌دهد اما به عنوان کسی که با اختلال خوردن و مشکلات تصویر بدن دست و پنجه نرم کرده است ممکن است وقتی ظاهر خودم را در گذشته می‌بینم نسبت به آن غبطه بخورم.»

ترک همیشگی رسانه های اجتماعی: تلاش برای کاهش فعالیت

افرادی که همچنان در رسانه‌های اجتماعی فعال یا نیمه فعال هستند حتی اگر درحال تلاش برای کاهش فعالیت‌های خود باشند زمان صحبت در مورد این موضوع به ارتباطات اجتماعی و توانایی تشخیص مشکلاتی که در راه پیشرفت در مسائلی که به آن‌ها اهمیت می‌دهند اشاره می‌کنند.

شفر که آپدیت‌هایی در مورد مسیر ترک الکل خودشان به اشتراک می‌گذارد همراه با افرادی مانند ساپنا آرورا (Sapna Arora) به گسترش آگاهی به‌صورت انلاین می‌پردازد. ساپنا 23 ساله در دبی زندگی می‌کند و در زمینه استراتژی و ارتباطات فعال است. آرورا بعد از مرگ مادرش بر اثر کووید این اخبار ناراحت کننده را تا چند روز با دیگران به اشتراک نگذاشت.

قبل از اینکه بالاخره این موضوع را در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارد گفت: «مادرم برای من همه چیز بود و من به خاطر این همه گیری او را از دست دادم. می‌خواستم درد خالص و غم و اندوهم را با کسانی به اشتراک بگذارم که هنوز هم این بیماری را جدی نگرفته‌اند یا فکر میکنند به واکسن زدن یا ماسک زدن نیازی ندارند یا آن احمق‌هایی که توهم توطئه دارند. این یک توطئه نیست. مردم دارند جان خود را از دست می‌دهند. من هندی هستم. با مشاهده شرایط کشور من می‌توانید ببینید وقتی تصمیم می‌گیرید در طول یک همه گیری مثل حالت عادی زندگی کنید چه اتفاقی در انتظارتان است. ما نتوانستیم مادرم را نجات دهیم ولی شما می‌توانید خودتان را نجات دهید.»

نمونه هایی از ترک همیشگی رسانه های اجتماعی 

سوزان الکساندر (Suzanne Alexander) از کلگری مبتلا به C-PTSD و افسردگی است و اکنون در مرخصی از کارافتادگی طولانی مدت است. او در مورد ترک همیشگی رسانه های اجتماعی گفت: «همه‌گیری باعث شد در مورد انتخابم برای بیان صادقانه و عمومی جنبه‌هایی از معلولیتم و روشن کردن نقطه‌ای در تجربه‌های زندگی و سلامت روان بیشتر مطمئن شوم.» 

در همین حال او اضافه می‌کند: «همچنین فکر می‌کنم همه‌گیری باعث شد بیشتر تنها شوم و به‌شکلی ناسالم به دنبال کسب رضایت از رسانه‌های اجتماعی باشم. من برنامه فیسبوک را از گوشی‌ام حذف کرده‌‌ام و به ندرت از آن استفاده می‌کنم. همچنین خیلی کمتر از قبل از اسنپ چت استفاده می‌کنم»

کسب رضایت ناسالم از رسانه‌های اجتماعی. عکاس camilo jiminez. منبع unsplash

مردم در حال ترک رسانه‌های اجتماعی هستند

بسیاری از مردم تصمیم به ترک همیشگی رسانه های اجتماعی گرفته ‌اند و این پلتفرم‌ها را به‌طور کل از زندگی خود بیرون انداخته‌‌اند (بسیاری از افراد توییتر و فیسبوک را حذف کرده‌اند) اما هنوز هم از دیگر رسانه‌های اجتماعی مانند ردیت، اینستاگرام یا تیک تاک استفاده می‌کنند، میلیون‌ها نفر از مردم برای فرار از آشوب و نوساناتی که در اینترنت وجود دارد به این پلتفرم‌ها پناه آورده‌اند. تعداد کمی از افراد همه رسانه‌های اجتماعی را ترک کرده‌اند اما معتقدند این کار باعث ایجاد تغییرات مثبتی در خلق و خو و دیدگاهشان نسبت به جهان شده است.

جو رمز گفت: «من در طول همه‌گیری تصمیم به ترک همیشگی رسانه های اجتماعی گرفتم و با انجام این کار متوجه چند نکته شدم. مجبور بودم برای حفظ ارتباط شبکه‌ای برای انجام فعالیت‌هایم زحمت بیشتری بکشم اما این نوع ارتباطات غنی‌تر بودند. باید زمان بیشتری را برای برقراری ارتباط اجتماعی با خانواده صرف می‌کردم (با تاکسی گرفتن یا برقراری تماس‌های تصویری معمولی) اما کیفیت این ارتباطات بهتر بود. 

برای اینکه ارتباطم را با دوستانم حفظ کنم و به بچه‌هایم هم کمک کنم بدون استفاده از رسانه‌های اجتماعی با دوستان خود ارتباط داشته باشند باید  خلاقیت به خرج می‌‌دادم اما کیفیت این ارتباطات هم خیلی بهتر بود. همچنین من مبتلا به اختلال ADHD هستم و به‌خاطر اینکه مجبورم در ارتباطات فعال‌تر باشم باید برای بخاطر سپردن برقراری ارتباط با همه این افراد بیشتر تلاش کنم، ولی قبل از ترک همیشگی رسانه های اجتماعی می‌‌توانستم خود محور و منفعل باشم.»

جمع‌بندی

افرادی که به‌طور کل رسانه های اجتماعی را ترک کرده‌اند لزوما این کار را برای همیشه انجام نداده‌اند. زیرا ارتباط داشتن با مردم سراسر جهان مزیت‌های خوبی (چیزهای فوق‌العاده‌ای) هم دارد.

لیدیا گفت: «دلم برای ابراز احساساتم و داشتن دوست‌های آنلاین تنگ شده است اما فکر نمی‌کنم بتوانم بدون مواجهه با انرژی سمی، مشاهده اجباری پست‌ها و مشکلات مربوط به حریم‌شخصی خودم را درگیر این پلتفرم‌ها کنم.»

اگر فرصت برقراری ارتباط با رسانه‌های اجتماعی به‌صورتی  «پر معنی، بر پایه انتخاب و امکان داشتن روابط اجتماعی واقعی بدون احساس فشار، تحت نظر قرار گرفتن یا مورد سوء‌استفاده قرار گرفتن» وجود داشته باشد او دوباره سراغ این پلتفرم‌ها برمی‌گردد. با وجود تصمیم مردم برای ترک همیشگی رسانه های اجتماعی سوال اینجاست که اصلا چنین چیزی امکان‌پذیر است؟