در سفر به کوایی، مسافران یاد می‌گیرند که احساس مسئولیت به چه معناست.

اولین پرتوهای نور خورشید افق را روشن میکند. در ساحل شرقی کوایی در نزدیکی Hikinaakalā Heiau، صداهای آهسته برخورد امواج روی شن‌ها شنیده می‌شود، صدایی مانند ضربان قلب و تنفس. Kumu Leināʻala Pavao Jardin  (نام) در برابر ما ایستاده است و به پیروی از یک سنت چند صد ساله، با اشعاری آهنگین به خورشیدِ صبح سلام می‌کند.

در یک‌ سال گذشته که تمامی دنیا در قرنطینه به سر می‌برد، این اولین صبحی است که دور از خانه هستم. تماشای این طلوع زیبا و مشاهده آیین سلام به خورشید پس از ماه‌ها استرسِ ناشی از همه‌گیری کرونا، تجربه تکان‌دهنده‌ای برای من است. من اینجا در ساحل ایستاده‌ام تا اجازه بگیرم. کاری که مسافران به ندرت هنگام بازدید از یک مکان انجام می‌دهند.

صدای Kumu  یک بار دیگر طنین‌انداز می‌شود. آوازی می‌خواند که برگرفته از آوازهای oli kāhea است. نوعی اجازه گرفتن برای ورود به هر فضایی که مال خود فرد نیست. پس از پایان سرود به گروه همراهش می‌گوید: «وقتی بازدیدکنندگان به جزیره ما می‌آیند، گویی جلوی درب منزل غریبه‌ای ظاهر می‌شوند و انتظار دارند که از آن‌ها استقبال شود. مردم به دنبال یادگیری و ارتباط برقرار کردن با «آینا» (عاشق جزیره بودن در هاوایی) و فرهنگ مردم هستند، این یادگیری با مسئولیتی همراه است که ما به عنوان کامائینا [ساکنان هاوایی] باید به آن‌ها آموزش دهیم. »

من اینجا در ساحل ایستاده‌ام تا اجازه بگیرم، کاری که مسافران به ندرت هنگام بازدید از یک مکان انجام میدهند.

کولیانا در لغت معنای «احساس مسئولیت» میدهد، اما در معنای عمیق تر، رابطه متقابلی است بین فردی که مسئول است و چیزی که مسئولیت آن را بر عهده دارد. بازدیدکنندگان «کوایی» از فضای آرام و فرهنگ غنی موجود در شهرهای کوچک آن لذت می‌برند، اما حضور عمیق «کولیانا» در زندگی روزمره آن‌ها را نمی‌بینند. به همین دلیل من در این سفر، قصد دارم کولیانا را کشف و تجربه کنم.

در دوران همه گیری، صنعت گردشگری بیشترین آسیب را دید. جزیره کوایی هم در این میان مستثنی نبود. گردشگری حدود یک سوم اقتصاد و ۳۸ درصد نیروی کار جزیره را تامین می‌کند و به همین علت نرخ بیکاری در آوریل ۲۰۲۰ به ۳۲ درصد رسید. از این رو یکی از بانک‌های محلی به نام «اتحادیه اعتباری فدرال کارکنان دولت کوایی (KGEFCU)» تصمیم گرفت تغییراتی را اعمال کند.

مونیکا بلز، رئیس و مدیرعامل KGEFCU می‌گوید: «ما باید اقتصاد را به شیوه‌ای پایدار و متنوع بازسازی کنیم. اگر همه با هم همراه شویم، میتوانیم چرخه فقر به دلیل وابستگی اقتصادی به گردشگری را تغییر دهیم. “

این بانک با دادن اعتبار به کسب و کارهای محلی و تقویت مردم بومی، تاثیر بزرگی روی اقتصاد این جزیره کوچک دارد. بانک اتحادیه اعتباری به جای اینکه به سهامداران خارجی وابسته باشد، درآمدهای خود را به شکل سود سهام بالاتر و نرخ وام پایینتر به اعضا منتقل میکند، بدین ترتیب به حفظ پول در جزیره کمک میکند.

پروژه CG یکی از پروژه‌هایی است که بانک KGEFCU به گسترش آن کمک کرده است. این زمین کشاورزی ۸۳ هکتاری، بخشی از جنبش رو به رشد برای افزایش تولید غذای بومی است که وابستگی به مواد غذایی وارداتی را از بین می‌برد. جنیفر لاک، مدیر اجرایی این سازمان، می‌گوید: «ماموریت ما بهبود سیستم‌هایی است که مواد غذایی مورد نیاز ما را تامین می‌کنند.»

مونیکا بلز، رئیس و مدیرعامل KGEFCU می‌گوید: «ما باید اقتصاد را به شیوه‌ای پایدار و متنوع بازسازی کنیم.»

این پروژه شامل کشت متنوع زیستی در سراسر جزیره نیز می‌شود. این سازمان با ساختن یک جنگل زراعتی استوایی شروع به کار کرد. سیستمی که در آن درختان بزرگ breadfruit و موز به عنوان سایه بان برای محصولات کوچکتر مانند سبزیجات استفاده می‌شوند. همچنین از وجود حیوانات و حشرات مانند زنبورها، مرغ‌ها و گاوها که به تغذیه جنگلهای زراعتی کمک می‌کنند نیز استفاده می‌شود.

ماهیگیری پایدار، با استفاده از قایقهای کوچکتر و تکنیکهای خط و قلاب، یک سنت محلی در جزایر هاوایی، نیز یکی دیگر از اهداف این پروژه است. «کنسرو آهی Ekahi» با احترام به میراث فرهنگی کوایی، تنها از مواد تازه و محلی استفاده می‌کند: آهی صید شده در ساحل جزیره، نمک دریایی، فلفل چیلی هاوایی، لیموترش تاهیتی و ریشه زنجبیل از مواد تشکیل دهنده آن هستند. جاستین بنت، بنیانگذار Ekahi، احساس مسئولیت بزرگی در قبال اقیانوس و ماهیگیران جزیره می‌کند.

او میگوید: «ماهی‌های تن گونه‌های متنوعی در سراسر اقیانوسهای جهان دارند و بخشی جدایی ناپذیر از سیاره ما هستند. شیوه مدیریت ماهیگیری‌ ما بر نسل‌های آینده آن‌ها تاثیر جدی خواهد گذاشت. من در طول سال حقوق ثابتی به ماهیگیرانم می‌پردازم، که به آن‌ها اجازه می‌دهد در طول سال عملکرد خوبی داشته باشند. بدین ترتیب آن‌ها احساس نمی‌کنند که با کاهش خرید رستوران‌ها یا هتل‌ها، شغل آن‌ها در معرض خطر قرار میگیرد.»

شارلین آندراد، یک دامدار نسل پنجم کوایی است. تغییر صنعت گاوداری در این جزایر که در آن بیش از ۹۰ درصد گاوهای گوشتی، برای تغذیه بهتر به سرزمین اصلی برده می‌شدند، هرگز برای او منطقی نبود. او می‌دانست که توانایی آن را دارد که گاو و گوساله‌هایش را با علوفه محلی پرورش دهد و بزرگ کند. این دقیقاً همان کاری است که او سالهای سال انجام داده است. کسب و کار او «Rancher’s Daughter’s Reserve» اکنون گوشت گاوهایش را در جزیره کوایی فرآوری و توزیع می‌کند.

آندراد می‌گوید: «من از اینکه تمام فرایند تولید را نمی‌توان همین جا انجام داد، ناراضی هستم. من ترجیح  می‌دهم آنچه را که در حیاط خانه پرورش می‌دهیم، بخورم. اینگونه با احترام به میراث خانوادگی‌ام احساس آرامش، غرور و ریشه دار بودن میکنم.»

حتی هتلهای جزیره نیز بر تحقق «کولیانا» تاکید دارند. آن‌ها از مسافران درخواست می‌کنند تا حتی الامکان از خدمات خشکشویی روزانه استفاده نکنند. تپه‌های پرینس ویل، یک اقامتگاه کاندویی با کاربریهای گوناگون است. این هتل با استفاده از آب و هوای طبیعی جزیره و موقعیت آن در کنار دره، تاسیسات تهویه مطبوع و گرمایش را حذف کرده است. به عنوان جایگزین، این اقامتگاه از پنجره‌هایی استفاده می‌کند که به طور طبیعی گرما را هنگام بالا آمدن از اتاق خارج می‌کنند. همچنین با استفاده از درهای شیشه‌ای کشویی استراتژی مناسبی برای افزایش جریان هوا پیاده کرده اند.

همچنین یک سیستم انرژی خورشیدی در مقیاس بزرگ به تپه‌ها اضافه شده است که توانایی تامین بیش از نیمی از برق استراحتگاه را دارد. این هتل در دو سال گذشته، میزان مصرف آب را بیش از ۳۰ درصد کاهش داده است و به جای خرید بطریهای پلاستیکی آب یکبار مصرف، ایستگاههای FloWater را برای پر کردن ظروف قابل استفاده مجدد برقرار کرده است. ایجاد یک سیستم پایدار هدف اصلی در این استراحتگاه است. همانطور که جوایز متعدد هتل در این راستا موثر بودن فعالیت‌هایش را تایید می‌کنند و هیئت مدیره هتل نیز یک کمیته دائمی دارد که وظیفه آن‌ها یافتن راههایی برای بهبود مصرف انرژی در این مجموعه است.

«با ادامه دادن شغل میراث خانوادگی‌ام احساس آرامش، غرور و افتخار بیشتری میکنم.»

کولیانا همچنین به حفاظت از حیوانات بومی و ارج نهادن به جایگاه واقعی آن‌ها در جهان اعتقاد دارد. کوسه‌ها – موجودات حیاتی در اقیانوسهای ما – اغلب به صورت شرور، خشن و تشنه به خون به تصویر کشیده شده اند. اما در فرهنگ هاوایی، آن‌ها را به عنوان «aumakua» یا اجداد نگهبانی می‌شناسند که به صورت حیوانات، گیاهان یا عناصر ظاهر می‌شوند.

مایک کوتس، یک بازمانده از حمله کوسه، برای به تصویر کشیدن شخصیت کوسه‌ها از آن‌ها عکاسی می‌کند. هدف او برانگیختن حس کنجکاوی و نه نفرت انسانها است و علاقمند به محافظت از کوسه‌ها در محیط زیستشان است.

او می‌گوید: «وقتی تصاویرم را مرور می‌کنم، سعی می‌کنم یک ویژگی انسان‌گرایانه مانند پوزخند یا لبخند را در کوسه‌ها پیدا کنم، نوعی از احساس که میان انسان و حیوانات مشترک باشد. من فکر میکنم اگر بتوانید حالات خود را در موجود دیگری ببینید، باعث میشود انگیزه پیدا کنید تا بیشتر درباره آن بیاموزید. “

حال که دوباره وارد دنیای پس از کووید می‌شویم، آنچه از فرهنگ کوایی می‌آموزیم این است که در برابر مقاصدی که به آن‌ها سفر می‌کنیم و جوامع محلی که از آن‌ها دیدن می‌کنیم کولیانا (احساس مسئولیت) داشته باشیم. این همان آموزشی است که ما بدان نیاز داریم.